Dün gece yazmak telaşıyla yanıp tutuştum desem yalan olmaz... ama uyku mu? yazmak mı? yatmak mı? düşünmek mi? o kadar çok git-gelin içinde bir baktım boşu boşuna yatmışım yatağa, saatler geçmiş ve ben daha gözümü kırpmamışım. Yine bir "keşke".. Keşke kalkıp yazsaydım gelen cümlelerimi...
hepsi bir yere saklandı içimde, "elma" dedim çıkmadı "armut" demek içimden gelmedi...
Dün iş çıkışı BaLLımı Bakırköye getirdi annem, buluştuk aşıklar gibi :) koşa koşa gittiğim yolda kaç insanın yüzüne gülümsedim hatırlamıyorum (ve kaçı kimbilir kaçık olduğumu düşündü)
Buluştuk.. Ağzında emzik, kafada kaske,t pusetin içinde, yarım açık gözkapaklarının altından kalabalığı izliyor. Onca insan içinden ve o kadar uzaktan beni nasıl tanıdığını hala anlayabilmiş değilim doğrusu.. Anne kokusu gerçekten var sanıyorum :) gözleri fal taşı gibi açıldı ve atladı hemen kucağıma...
Duvar diperine kurulu sedirlerden oluşturulmuş şirin ve bir o kadar kalabalık bir çay bahçesine gidip oturduk. Sırayla bütün köpek ve kedi yavrularına bağırdık ana-oğul, bütün dikkatler üzerimizde güldük eğlendik. Babamız bize katıldığında iyice coştuk, Bakırköy' ü turladıktan sonra Kartaltepe parkında aldık soluğu, minik kuzu uykuya dalmıştı bile...
Parkın o tüyleri diken diken eden esintisiyle hissettiğimiz aile huzurunu başka bir yerde bulmak oldukça zor. İçilen okkalı köpüklü Türk kahvesinin yanına kondurduk lokum tadında muhabbetleri. Bir insan daha ne isteyebilridi ki? :)
Annemleri yazlığa götürünceye kadar herşey yolunda olmaktan bile öteydi. Ta ki yazlığa varana kadar.....
Yazlığa gidip de BaLLımı ardımda bırakıp eve doğru yöneldiğimde neler hissettiğimi cümlelerle anlatabilmem imkansız. Arabada sessizlikten boğulan iki yetişkindik artık... Ben bir hayalin peşine takıldım, uçurdum ruhumu. Mecburiyetlerin, "git"melerin, gerekliliklerin olmadığı bir ülkeyi kurdum yüreğime. Gitmesem dedim, hiç gitmesem... Gitmemeler üzerine yazsam sabahlara kadar dedim.. Ne kadarını doldururum içimdeki kara deliğin..?
Kadın yine gitti,
çocuk yine kaldı ardından..
Kadın yine yazamadı,
uyumadı,
yine çok ağladı....
hepsi bir yere saklandı içimde, "elma" dedim çıkmadı "armut" demek içimden gelmedi...
Dün iş çıkışı BaLLımı Bakırköye getirdi annem, buluştuk aşıklar gibi :) koşa koşa gittiğim yolda kaç insanın yüzüne gülümsedim hatırlamıyorum (ve kaçı kimbilir kaçık olduğumu düşündü)
Buluştuk.. Ağzında emzik, kafada kaske,t pusetin içinde, yarım açık gözkapaklarının altından kalabalığı izliyor. Onca insan içinden ve o kadar uzaktan beni nasıl tanıdığını hala anlayabilmiş değilim doğrusu.. Anne kokusu gerçekten var sanıyorum :) gözleri fal taşı gibi açıldı ve atladı hemen kucağıma...
Duvar diperine kurulu sedirlerden oluşturulmuş şirin ve bir o kadar kalabalık bir çay bahçesine gidip oturduk. Sırayla bütün köpek ve kedi yavrularına bağırdık ana-oğul, bütün dikkatler üzerimizde güldük eğlendik. Babamız bize katıldığında iyice coştuk, Bakırköy' ü turladıktan sonra Kartaltepe parkında aldık soluğu, minik kuzu uykuya dalmıştı bile...
Parkın o tüyleri diken diken eden esintisiyle hissettiğimiz aile huzurunu başka bir yerde bulmak oldukça zor. İçilen okkalı köpüklü Türk kahvesinin yanına kondurduk lokum tadında muhabbetleri. Bir insan daha ne isteyebilridi ki? :)
Annemleri yazlığa götürünceye kadar herşey yolunda olmaktan bile öteydi. Ta ki yazlığa varana kadar.....
Yazlığa gidip de BaLLımı ardımda bırakıp eve doğru yöneldiğimde neler hissettiğimi cümlelerle anlatabilmem imkansız. Arabada sessizlikten boğulan iki yetişkindik artık... Ben bir hayalin peşine takıldım, uçurdum ruhumu. Mecburiyetlerin, "git"melerin, gerekliliklerin olmadığı bir ülkeyi kurdum yüreğime. Gitmesem dedim, hiç gitmesem... Gitmemeler üzerine yazsam sabahlara kadar dedim.. Ne kadarını doldururum içimdeki kara deliğin..?
Kadın yine gitti,
çocuk yine kaldı ardından..
Kadın yine yazamadı,
uyumadı,
yine çok ağladı....
12 yorum:
Yine güzel bir yazı olmuş , zorunlulukların ve ayrılıkların olmadıgı bir yer bulursan eğer banada haber ver tamam mı arkadasım .....Koşa Koşa Gelirim
Haber vermez miyim Cihancım? Nuhun gemisi gibi bişey düşünüyorum, herkesi götürebileceğim gibi :) yeter ki bulayım...
çalışan annelerin alışması gereken zor bir durum, kendi kuzenlerimden biliyorum ve seni çok iyi anlıyorum...ama olsunda böyle ayrılıklar olsun Allah başka ayrılıkları tattırmasın, yoksa bunlar gelip geçici şeyler:)
Bedardemciğim,
Birde iyi yanından bak eğer ayrılıklar olmasa kavuşma vakitlerinde ki kalp çarpıntısından haz almayı unuturdu bedenlerimiz.
Umarım tüm sevdiklerin hiç ayrılmamacasına hep yanında olur...
Sevgiyle Kal...
Yüreğini, beynini, herşeyini bıraktığının yanına emanet edip gitmek.. o sızı, o acı , mecburiyete edilen isyan, kızgınlık, öfke, hüzün, bir sürü keşke, bir dolu acaba. Hissedilenleri tam olarak anlatabilmek mümkün değil ama benimde meleklerimi bırakırken hissettiklerim buna yakın birşeyler.
Yanlız değilsin arkadaşım, içini rahatlatmaya yetmez biliyorum ama bunları hisseden yanlız sen değilsin . Gelecek güzel günler hatrına sabır ..
BED@RDEM,
GİT'melerin olmadığı o ülkeye ben de gelmek istiyorum.Çünkü GİTmelerden çok yoruldum.KALMAK istiyorum.KALMAK.
MoMoLcum amin, Allah beterinden saklasın elbette... başka ayrılık vermesin :)
Başakcım; haklısın ayrılıklar olmasa vuslatların tadı olmazdı ama gel de anlat işte yüreğime :/
canım bozbek; yalnız olmadığımı biliyorum ama duymak yine de iyi geldi..
İDEA, çantanı hazırla sen de bizimle geliyorsun :)
Peki yanıma almam gereken 3 şey var mı :)))
:)) ona sen karar vereceksin artık..
kadın gider,
erkek içer...
canım saçın gerçekten çok hoş olmuş, sarıdan daha çok yakıştığını söyleyebilirim:) zaten beyaz tenlisin siyah renk gerçekten hoş durmuş sende:) güle güle kullan:)
tam da beklediğim yorumu yapmışsın :/ endişelenmiştim yaparken... iyi ki saçlarımız var hakkaten yoksa bunalım zamanlarında napardık? :) çok teşekkürler MoMolcum
Yorum Gönder