"SUS"mak/ "DİNLE"(n)mek

Uzun zamandır bu kadar şaşırdığımı, sabahlara kadar kendimi sorguladığımı hatırlamıyorum. Herşeyi doğru yapmaya çalışmakla, insanlara göre davranmak arasında dağlar kadar fark olduğunu sanki yeni öğrendim. Şimdiye kadar dürüstçe davranmak gerekirse insanlardan kopmamak için ya da beni daha çok sevsinler için yaptığım bir sürü şeyin aslında hiçbir anlamı olmadığını bir kere daha anladım (Anlattılar). Bildiği halde bunu insan kendine niye yapar? İşte bu sorunun cevabını veremeyecek kadar yorgunum...

Üzüntü yaşıyorum, acaip bir iç sızısı bu.... Vicdan azabı belki de!
Kime göre iyi bir insan olmak? diye geçiriyorum aklımdan, hep de geçirdim...
Şimdi cevap veriyorum; kendine göre iyi bir insan olabilmekmiş önemli olan.. Kimseyi memnun etmek, kimseye iyi görünmek, kimseye kendini sevdirmek zorunda değil ki insan... Kendini sevdikçe ve bütün sorunlarını, anlatmak kendi kendine çözerse gerçekten "insan" mış, insan yerine konarmış.
Oğluma öğreteceğim bir dersim daha var artık elimde... Üstelik benim öğrendiğim çok yeni bir ders; "kendi hikayeni yaşa ve mümkünse kimseyle sırlarını paylaşma (safça).... Rahatladım sanarken öyle bir boşluğa düşüverir, öyle bir pişman olursun ki yaptıklarından, artık geri dönmek imkansız hale gelir.... Kendini törpülemek ve esnetmek için elinden geleni yap, insanları dinle... Asileşme(!)




Sus ve dinle... Sadece DİNLE......
sakın anlatma........
kendinden birşey katma.......İnsanlar alışık değil anlatmalara...........



Haftasonu heyecanı yaşamak için oldukça yorgunum.. neredeyse hiç uyumadan geçirdiğim gecenin acısını çıkarmak için ne yapmalıyım bilmiyorum. Bildiğim tek şey, BaLLımı görüp kendimi şarj etmeliyim......
Bekle küçüğüm, annen kırıklarını toparlayıp hemen gelecek...