İstiyorum....

Hepimiz koymuşuz cezvelerin içine acılarımızı, en buruğundan bir hatır kalsın istiyoruz birbirimizin hayatına. Yanına bir lokumcuk bile koymak gelmiyor çoğumuzun içinden. Hayallerimizi küçülttükçe gerçekleşeceğine inandırdık kendimizi bir kere, içimizde büyüyen isteğe inat!

Sabahları beş dakika daha uyuyabilmek, bunca kalabalık içinde zaten azıcık olan paranı kimseye kaptırmadan bir tost yiyebilmek, iyi gelen bir telefon, kavgasız bir gün, belki bir dost ziyareti... İŞte "günüm güzel geçti" cümlesinin günümüzdeki özeti...

Halbuki ne güzel hayaller kurarım ben istesem! Ne kocaman.....
İstiyorum da...
Hem de çok istiyorum :/

Küçücük bir ev; duvarlarının her biri sevgi renginde...
Pazardan alınmış parça perdeler...
Küçük canavarın boyunun yettiğince soyut resimler denenmiş, mis gibi vanilya kokulu, küçük masalı bir mutfak (sürekli çay buğusu olsun küçük camlarında)...
akşamdan kalma rakı kokusu sinmiş bir salon...
aşktan cıcığı çıkarılmış bir yatak odası, dağınıklığı huzur veren cinsinden...
kapının önünde "ne kadar da hoşgeldiniz" yazılı bir paspas...
Mutlaka bir balkon... Her bir tarafına fesleğenleri dizebilmem ve kokusunu yalnız akşamlarda arkadaş edebilmem için.
"Akşam ne pişirsem"li günler...
"eyvah misafir geliyor, toparlanın" paniği...
"bana da buyrun, mutlaka beklerim" özgüveni...

Daha ne diyeyim? anladın işte...
İSTİYORUM...
bu sıralar sadece bunları istiyorum, hayalleniyorum.
Gerçekleştirmek için çaba sarf ediyorum.

Sen mi?
bir dua et benim için en samimisinden :)
bir bakarsın,
fesleğen kokulu balkonda karşılıklı çay içiyoruz.....

sevgimle