Ne zaman bu kadar oldu bu çocuk biri bana anlatabilir mi lütfen? Altını temizlediğim, emzirdiğim ve hatta ağlamasın diye uğruna delirdiğim bebek gitmiş, yerine kocaman kocaman cümleler kuran, durmadan soru soran (hatta bilmediğimde laf sokan), espri yapan, herşeye kendi yorumunu katan, tuvaletini kendi kendine yapan, sinirlenen, azarlayan, kendi odasında kendi yatapında uyuyuyan, sadece canının istediğinin tadına bakan, telefon açan(hatta mesaj yazan), bilgisyarada oyunlar oynayan, özleyen, kimi zaman seven, kimi zaman sevmeyen, kıskanan... bir çocuk gelmiş...
Bişey sorabilir miyim?
bütün bunlar olurken, ben tam olarak neredeydim?
hiçbirşey hatırlamıyorum desem.....!
hatırladığım tek şey ballı mı ballı bir oğlum olduğu... gerisi bomboş... ama hep bebeklik hali aklımda..
baksana şuna :))))
gel de büyüdüğüne inan şimdi!!!!
4 yorum:
Sanırım kendi annelerimizin de bize hala bebek muamelesi yapmasının nedeni tam da bu :) Anneler çocuklarının büyüdüğüne inanamıyor. Annesel bir hastalık bu :)))Hepimizde var olan, yaratılma esnasında genlerimize kopyalanan.
amma dombiliymiş heee! gerçi Tibet'te öyleydi, boğum boğumdu kolları :P
nası da uyumuş öyle yeri rahat belli olsada o yanaklarını yoğurarak sevsem yaw :)
ikinizi birden yerim ben ikinizi birden :)))
Yorum Gönder