Güzel Evlat; sana sesleniyorum.

Konuşmuyorum evet, söndürdüm içimdeki ejderhanın yalaza ateşini, öylece konuşmadan bekliyorum. Şaşırıyorum kendime, ağlıyorum insan gibi... Ama konuşmuyorum.
Kadınlar sustuklarında, çok derin düşünmek lazım biricik oğlum.
Ya sevgisiz almışlardır, ya anlaşılmayı bekliyorlardır, ya fırtınadan önceki çabalarıdır, yada hepsidir ki zaten Allah sana böylesini yaşatmasın yavrucuğum.

Ben de susuyorumiçimin öteki tarafını günlerdir, haftalardır, aylardır... Dayanabilir miyim, ne kadar sürer? bilmiyorum. Çabam var, direniyorum. Zaten sürekli başka şeyler konuştuğumdan mıdır bilmem, sustuğumda pek de fazla farkedilmiyor içimin kendi kendine ağlayan tarafı.

Kadınlar böyledir işte!
hem çaktırmadan susarlar, hem de sustuklarını anlayan insanlar olsun diye çırpınırlar. Halbuki adam gibi anlatsana derdini.. Yok, illa zora koşarlar.
Sen kadınını hiç susturma olur mu annecim?
bırak konuşsun, anlatsın içinde dağlanan acıları,
içine içine konuşup, kendini de seni de hasta edeceği yere döksün bütün mikroplarını yerlere.
Biraz tartışırsınız belki, belki de büyük bir kavga çıkar aranızda. Olsun!
Kavga bile bir iletişim yoludur, unutma!
O konuşurken sakın, konuşma..
kınama, yargılama, kıyaslama...
anla! anlamasan da dinle!
gözlerinin içine bak mutlaka, söyleyemediklerini de oradana anlarsın çünkü mutlaka!
çekip gitme,
çekip gitmesine asla izin verme.
Çabala, ağla, anlat, ikna et ama asla pes etme.
çekinmeden göster aşkını.... o kadar güzel göster ki, bi daha susamasın...

AŞK dediğin şey zaten bitmek üzere yavrucuğum, dostluk desen biz bikaçına rast gelebildik çok şükür! Senin zamanında durum nice olur bilinmez ama sen kazandıklarının gitmesine sakın izin verme!!! SAKIN.... kimseyi susacak kadar üzme annecim...

ben susuyorum, artık büyüdüğünde neden sustuğumu anlayacağını biliyorum.
içim rahat...

seni herşeyden çok seviyorum