BuZ gibi..

UFUK ÇİZGİSİ sessiz sedasız terketmiş bizleri...

Oturduğu koltuk boş kalmış, yazıları sahipsiz...
Giderken haber bile verecek zaman bulamamış anlaşılan, yoksa bu kadar seveni olduğunu duyunca ne kadar üzüleceğini hesaba katmaz mıydı?
Tanımıyorum, yüzünü bile görmedim! Önemli mi? Tanımadığımız bir sürü insanla aynı hikayeleri paylaşmıyor muyuz? Tanıdık cümleler seçip aralarından, yaraları kabuk tutana kadar merhem olmuyor muyuz bilinmez insanların? Neden buradayız ki zaten?
İki dost sohbetine kebapçı kedisi gibi bakmamak, önemsendiğini fark ederek rengarenk insanların hayatlarını sobelemek değil mi oluş nedenimiz?
Anlatıp anlatıp rahatlamaya, geride bir iz bırakmaya, kurduğumuz cümlelerin altında önemsenmiş yorumlar okumaya gelmedik mi buraya?
Önemi var mı tanışıklığın, illa yüz yüze dert yanmanın?
Evet, yüzünü bile görmediğim bir adamın arkasından el sallıyorum bugün... NUR içinde uyusun, yakınlarına Allah yardımcı olsun...
Hepimizin başı sağolsun!!!