DuyMadıK DeMe!!!

Duyan duymayan, bilen bilmeyen kalmasın...

Gittim, onardım kendimi, geri döndüm...

Daha umutlu, daha rengarenk ve tam hayal ettiğim gibi...

Böyle olacağını söylemişti içimde birileri, "gidersen, hallolur herşey" demişti yüreğim....

Elindekilerin değerini dışına çıkmadan anlayamıyormuşsun gerçekten, farkına varman için uzaklaşman gerekiyormuş. Belki daha kötülerini görmen için, belki daha iyisi asla olmadığı için, belki de sadece gözlerini kapayıp en iyisini hayallenmek için biraz gitmek gerekiyormuş işte!

Büyükada' nın en ortalık yerinde, küçücük bir otelde (TIK) ,fayton seslerinde 2gece soluklanma fırsatı verdi bana sığındığım çaresizliğim... "Bana güç ver" dediğim saniye elimden tuttu Yaradan...

(Not: Büyükada macerasını fotolu, ayrıntılı daha sonra yazacağım)* :))

Sırt çantası ağırlığında gittiğim küçücük yolculuğumdan, kuş hafifliğinde dönme şansı yakaldım...

Aşkımı, Ballımı, annemi, arkadaşlarımı ve işimi düşünme fırsatı buldukça, çiçeklendi ağaçlarım. Yanlışlarımı düşündükçe, doğrularımın yakasına yapıştım. Kızarmış ekmek üzerine sürdüm saçma sapanlıklarımı, kahvemle birlikte içtim hüzünlerimi...

Ve döndüm işte...

En sevdiğin gibi...

Dallı, çiçekli...

Taze çimenli...

Bol güneşli geri döndüm...

Gülümseyerek :)

hayata, sana...

sevgiyle.................