22 Ağustos 2012 Çarşamba

Aylardan sonra!

Ellerimin pasını, yüreğimin birikmişlerini silkelemeyeli 3 ay olmuş... Dile kolay!
değiştik, dönüştük, geliştik... Büyüdük!
düştük, kalktık, ağladık ama yılmadık.. Beklentimiz büyük...

Anacığımın doğum gününde seçtim yeniden yazmayı..
bugün 53. yaşını kutluyoruz Allah uzun ömürler versin...
aklımdan geçenlerle, cümleye dökmek istediklerim o kadar çok ki, darmadağın oldu içim yazmaya kalkınca. Ağzımın içi cümleyle dolu, çıkarasım var ama olmuyor işte ha! deyince.

Herkesin annesine hissettiği kuvvetli duyguları vardır. Kimi ölesiye sever, kimi tutkundur vazgeçemez, kimi hoyrattır umursamaz, kimisi örnek alır, kimi yok sayar, kimi içinde taşır, kimi herkes gibi herkes kadardır.
Biz o kadar çok şey yaşadık ki annemle, o kadar çok aynı safta ama o kadar çok ayrı savaşta yer aldık ki, bir zaman sonra annem benim en yakın silah arkadaşım oluverdi zaman içinde.
Yanlışlar yaptı(k) doğruya taşıdık
Yalanlar söyledi(k) mutlu olmak uğruna... Olduk mu?
hiç düşünmedik böyle şeyleri...
mutsuzluğa odaklanan, hüzünden uzaklaşamayan yüreklerimizi dinlendirdik birbirimizin kuytusunda...

Annem 53ünde, ben daha 34... ama sorsanız yaşıtız.. hangimiz hangimizin yaşında meçhul!
hep sol cebimizde taşıdık birbirimizi, hiç çıkarmadık.

Aynı cepte devam ediyoruz yolculuğumuza ve daha da kalabalıklaşarak.
ben anne oldum annem anneanne...
gelenler, gidenler değiştirmedi bir bakışımızla birbirimize anlatabildiklerimizi....

Hiçbir şey değiştirmedi gizli sevgimizi...
herşeyin hep aynı güzellikte yaşanabildiği nice yıllara anacığım...
kutlu olsun, mutlu olalım....




LinkWithin

Related Posts with Thumbnails