Çalışan annelerin kaderidir yalnızlık...!
Hep birşeylere, hep birilerine ve ille de birisine (miniğine) yetişmek için savaşan gönüllü askerlerdir, çalışan anneler...
Sanılanın aksine hiçbirşeye yetişemeyen, hiçbir koşulda kimseyle birlikte olamayan, kendi yalnızlığından bunalıp bir hayalin içinde yaşam süren kadınlardır çalışan anneler...
Sadece 4 aydır yavrularıyla hiç ayrılmadan geçirebildikleri unutulmaz zaman. Sadece 4 aydır yavrularının gözünde ömürleri.. Çalışan anneler, 4 ay doğru dürüst nefes alabilirler...
Sadece 4 ay!
Sonrası ziyan, sonrası içler acısı...
İş çıkışları gördükleri yavrularının dişlerinin nasıl çıktığını başkasından dinlerler, gündüz nelerle uğraştığını, nelere güldüğünü ve ağladığında kimi istediğini duymak acıtır canlarını, paniğe kapılırlar.,
Bir gün kendi kendine yürüdüğünü,
bir gün cümle kurduğunu,
bir gün bir adam olduğunu fark ettiklerinde geç kalmışlıklarına, başaramadıklarına iç çekerler sadece ve devam ederler mücadelelerine... Ne için hiç bilmeden!
Halbuki onlar yürüsün diye,
onlar cümle kursunlar,
onlar adam olsunlar diye giderler en çok akıllarını yarım bırakarak.
Hiç tamamlanmamış ve yerini asla başka birşeyle dolduramadıkları iç deliklerine üflerler daha da acımasın için...
Adam olan çocuklar birgün bu hikayeyi dinlediğinde ne derler diye düşünmek istemeden gitmek zorunda kalan insanlardır, çalışan anneler...
Çalışan annelerin kaderidir yalnızlık!
ve o yalnızlık bir gün iyice derinlere çekiverdiğinde hala gülümsemeye direnirler.
İlle de gülümserler, hiç göremeden adam olmuş ama gözlerinde asla büyümemiş yavrularına!!!!
ve onsuz öleceklerini bile bile, her sabah yeniden giderler.....
Sevgiyle.....
Sanılanın aksine hiçbirşeye yetişemeyen, hiçbir koşulda kimseyle birlikte olamayan, kendi yalnızlığından bunalıp bir hayalin içinde yaşam süren kadınlardır çalışan anneler...
Sadece 4 aydır yavrularıyla hiç ayrılmadan geçirebildikleri unutulmaz zaman. Sadece 4 aydır yavrularının gözünde ömürleri.. Çalışan anneler, 4 ay doğru dürüst nefes alabilirler...
Sadece 4 ay!
Sonrası ziyan, sonrası içler acısı...
İş çıkışları gördükleri yavrularının dişlerinin nasıl çıktığını başkasından dinlerler, gündüz nelerle uğraştığını, nelere güldüğünü ve ağladığında kimi istediğini duymak acıtır canlarını, paniğe kapılırlar.,
Bir gün kendi kendine yürüdüğünü,
bir gün cümle kurduğunu,
bir gün bir adam olduğunu fark ettiklerinde geç kalmışlıklarına, başaramadıklarına iç çekerler sadece ve devam ederler mücadelelerine... Ne için hiç bilmeden!
Halbuki onlar yürüsün diye,
onlar cümle kursunlar,
onlar adam olsunlar diye giderler en çok akıllarını yarım bırakarak.
Hiç tamamlanmamış ve yerini asla başka birşeyle dolduramadıkları iç deliklerine üflerler daha da acımasın için...
Adam olan çocuklar birgün bu hikayeyi dinlediğinde ne derler diye düşünmek istemeden gitmek zorunda kalan insanlardır, çalışan anneler...
Çalışan annelerin kaderidir yalnızlık!
ve o yalnızlık bir gün iyice derinlere çekiverdiğinde hala gülümsemeye direnirler.
İlle de gülümserler, hiç göremeden adam olmuş ama gözlerinde asla büyümemiş yavrularına!!!!
ve onsuz öleceklerini bile bile, her sabah yeniden giderler.....
Sevgiyle.....
4 yorum:
içim acıdı. sadece 40 günlüktü kızım ben tekrar işe başladığımda. bundan dolayı daha bir deniz anasıyım ben. eşime göre çalışan kadınlar anne olmamalı der. kuzuların günahı nedir der. bilmem ki belki haklı.
her sabah yine, yeniden :(bay bay annecim :(
demişin diyeceğini. üstüne ne eklesem boş şimdi...
Yarım bırakıp türkülerimizi,o kapıdan eksik çıkan biziz..
Tamamlanırmı zamanla yarımlar bilemiyorum.
Çok güzel dile getirmişsin duygularını be canım..
sevgiyle...
Küçük Mucizem; öncelikle yüreğime hoşgeldin :) eşin çocuklarımız için çalıştığımızı unutmasın bence... Zaten buna ihtiyaç olmasa çok az anne çalışmayı seçer öyle değil mi? sevgiyle :)
Sibelim; :) öperim
ELİF; o tarafımız hep yarım kalacak.. Biz geriye kalanları tamamlasak bize yeter bence ;) sevgiyle
Yorum Gönder