Kadın Gitti, Çocuk Kaldı...

Kadın gitti bu defa, çocuk kaldı...
Kadın biteviye kalmalara alışıktı,
Kalbinin yaşayan yerlerini çocukta bıraktı.
Çocuk, herşeyden habersiz giden kadına bakakaldı.
Günlerden soğuktu, yalnızlıktı, ıssızdı ve çok karanlıktı...
Kadın karanlığa doğru yol aldı, çocuk ona gülümseyerek el salladı.
Yanlarında bir de adam vardı...
Adam gibi adamdı, babaydı, esirgeyen koruyandı.
Kadın, adam bir de çocuk derin bir nefes aldı,
Geri dömek üzere yol alındı,
Çocuk kaldı,
kadın ağladı,
Adam ikisini de bağrına bastı...
Kadın, adam bir de çocuk birbirine daha sıkı sarıldı,
birbirini bir daha hiç bırakmadı...