11 Mayıs 2009 Pazartesi

Anladım ki bundan sonrası boş... Anladım ki o küçük "baDem" gözler bana bakmadıkça hayatımın geri kalan kısmını yaşamama imkan yok...
Anne olanlar bilirler, "anne olunca anlarsın" dedikleri yerdeyim işte...
İradesiz bir güçle kuvvetli bir şekilde özlemeye itiliyorum ve son derece çaresizim, tek çarem güzeLLer güzeli oğlumun elimden tutup yürümeye çalışması, komik taklitler yapması, acaip sesler çıkarması, ben giydirdikçe çoraplarını çıkarıp bilmediğim yerlere saklaması, uyumamak için çaba sarfedip beni şaşkınlık çinde bırakması......... daha saymaya bile yetiştiremediğim bir sürü durumun eksik kalan oyuncusu...
Yani oğulcuğumun ta kendisi!
Gideli 5 gün oldu, görüşmeyeli 24 saat... Yüreğime çöreklenen bu saçma sapan duygu için yetti de arttı bile...
Ne yerdeyim, ne gökte; *sallanıp durmaktayım... Bir saatin sarkacı nasıl gidip geliyor, gidip geliyorsa öyle...



* Ahmet Telli (Çocuksun sen) adlı şiirinden

3 yorum:

ELİF dedi ki...

ya kızım söle annene gelsin ya dayanamıyorum ben.
Bu arada blogunun bu halini daha çok beğendim...

Sen Gelince dedi ki...

Bir şey yazmadan geçemedim... O badem gözler hep sevgiyle baksın sana:)

βЄƉΔЯƉЄм dedi ki...

Elifcim nihayet Cuma günü kavuşuyorum badeMime :) Nilsu'nun annesi, beni anlayacak insan yine bir anne olabilirdi... yazmadan geçmemişsin, çok iyi yapmışsın.. saolasın :)

LinkWithin

Related Posts with Thumbnails